Oude verhalen draaien steeds om goden, als projecties van de extreme en onverklaarbare ervaringen van het mensenleven. Zeus en Hera vormen de kern van het Griekse pantheon, omringd door een zeer exuberant nageslacht. Hoe verhouden die nakomelingen zich tot hun ouders en tot elkaar? Samen vormen ze een patchwork family, waarin alle leden hun eigen kwaliteiten, ambities en gebreken hebben. Deze onbereikbare personages werden geïnfuseerd en versterkt met jaloezie, overspel, hebzucht en andere aspecten die bij het menselijke zijn horen, zodat we ons eraan konden spiegelen.
De Griekse godenwereld is oneindig, het zijn universele verhalen die door de geschiedenis heen wijdverspreid worden verteld en die vandaag de dag nog steeds actueel zijn in onze samenleving. Veel varianten van deze verhalen blijven naast elkaar bestaan, wat de kern is van het mythologische verhaal. Zoals schrijver Roberto Calasso zei: "Alles wat gebeurt, gebeurt op deze manier, of op die manier, of op die andere manier. Als er uit perversiteit van traditie maar één versie van een mythische gebeurtenis tot ons is gekomen, is dat als een lichaam zonder schaduw en moeten we ons best doen om die onzichtbare schaduw in onze geest op te sporen." Het is in die veelzijdige context dat de ruimte voor artistieke verbeelding ontstaat en de wereld van Ultima Vez zich ontvouwt.
Daniel Copeland en Lucy Black spelen Zeus en Hera, die alleen op scherm verschijnen en afstandelijke, onbereikbare goddelijke ouders blijven. Aan hun zijde belichaamt flamencolegende Israel Galván de blinde profeet Tiresias, die louter via ritme en lichaamstaal met de performers op het podium communiceert.
Hephaestus is een van de hoofdpersonages in Infamous Offspring, de god van het vuur en het smeden, die al bij zijn geboorte van de Olympus werd gegooid en kreupel werd. Door zijn beperking ontwikkelt Hephaestus uitstekende vaardigheden als smid van de goden. De afgewezene wordt de bekwame en zelfs de onmisbare, de enige arbeider van het pak.
In de voorstelling wordt Hephaestus vertolkt door Iona Kewney, een Schotse schilder en contortionist, die de belangrijkste kenmerken van de kreupele vuurgod omzet in een fantasierijke taal. Alle goddelijke broers en zussen worden op het podium vertolkt door jonge internationale dansers, die de blik op de Griekse mythologie openstellen voor een bredere, hedendaagse en universele benadering.
Fiona Benson, een dichteres wiens duistere verbeelding doordrenkt is met plechtige lyriek, herwerkte de mythologie en bedacht de tekst voor de voorstelling. Infamous Offspring is haar theaterdebuut: poëzie is, net als dans, een abstracte vorm om iets over te brengen zonder het letterlijk uit te spreken.
Zoals in verschillende van zijn vorige stukken (Blush, Puur, Traptown, …), ontwikkelt Wim Vandekeybus de visuele vertelling via verschillende media: cinema bestaat naast podiumperformance, dans naast gesproken woord. Al deze talen versterken en verheffen elkaar voor een unieke en steeds herkenbare vormentaal.