New Catalan Dramaturgy

Dat in België en Nederland fantastische toneelschrijvers huizen, staat buiten kijf. En dat is in Catalonië niet anders. Maar komen wij wel genoeg met elkaars werk in aanraking? Talloze onontgonnen parels – teksten vol branie, inzicht en ontroering – liggen op Vlaamse en Catalaanse planken te verstoffen. En daar willen Teatre Nacional de Catalunya (TNC) en KVS komaf mee maken. Via de projecten New Catalan Dramaturgy en New Belgian Dramaturgy blazen wij vuur in deze verhalen en gooien we schrijvers, regisseurs, acteurs en publieken in de mix.

In KVS kan je op 4 juni kennismaken met theaterteksten van de Catalaanse auteurs Joan Yago (Breve historia del ferrocarril español [Een beknopte geschiedenis van de Spaanse spoorwegen]) en Clàudia Cedó (L'home sense veu [De man zonder stem]). Ook de regie ligt in Brussel in handen van Catalaanse regisseurs: Montserrat Rodríguez werkt op Breve historia del ferrocarril español en Juan Pablo Miranda neemt de regie van L'home sense veu op zich. Zij ontfermen zich over een Belgische cast, die een vertaling van de Catalaanse teksten zullen brengen. Die Belgische cast bestaat uit Evelien Van Hamme (bekend van ondermeer de vrt-reeks Dertigers), Leonie Buysse (die je misschien al aan het werk zag tijdens The Light That Never Goes Out in KVS), en Mathieu Sys (bekend van ondermeer In Vlaamse Velden en Amigo's en binnenkort in Een Goed Jaar te zien). 

L'home sense veu/ De man zonder stem
Tom Baxter is een geïsoleerde astronaut op de maan die probeert in contact te komen met luitenant Congost, die in de controletoren op aarde werkt. Simultaan volgen we het verhaal van Tomàs, een jongen met autisme, en Cecília, de vrouw die voor hem zorgt. Het zijn twee zijden van dezelfde munt, twee manieren om de nood in onze maatschappij om dichter bij elkaar te komen uit te drukken. De man zonder stem gaat over communicatie tussen mensen, eenzaamheid en de mogelijkheid om een gemeenschappelijke taal te vinden, een universele vertaler die ons helpt verbinding te maken met anderen, hoe ver ze dan ook mogen zijn.

Breve historia del ferrocarril español/ Een beknopte geschiedenis van de Spaanse spoorwegen 
Het feit dat je geen passie voor treinen voelt, dat ze je geheel niet interesseren, dat je ze haat of dat ze je zelfs met walging vervullen, betekent niet dat je hun verhaal niet moet kennen. Of we nu van ze houden of niet, ze maken deel uit van het landschap waarin we leven. En hun aanwezigheid in het landschap, net zoals kerken en moerassen, zoals enorme koolzaadvelden of de semi-verlaten verstedelijkte gebieden, zijn de spoorwegen niet arbitrair van aard. Daarom proberen we vanavond een geheugenoefening te doen – hopelijk tezelfdertijd een gerechtigheidsoefening. 

In februari werkte men in Barcelona in TNC met teksten van de Brussels-Marrokaanse auteur Taha Adnan (Dounia) en de Nederlandse schrijfster Lot Vekemans (Gif). De stukken werden in Barcelona op de bühne gebracht, geregisseerd door de Belgische regisseurs Marie-Aurore D’Awans (Dounia) en Lisaboa Houbrechts (Gif). Zij gingen er met Catalaanse acteurs en een Catalaanse vertaling van de teksten aan de slag.