AAN DE START VAN DE BRUG

“Subliem spelerstoneel. De nieuwe generatie is gearriveerd en ze is hier om te blijven.” Dat schreef De Standaard over Gruis / aan de twijfel  (2023). Het stuk, gebaseerd op het oeuvre van Willem Frederik Hermans, bombardeerde collectief Werktoneel tot lieveling van publiek en pers.

Grote maatschappelijke fenomenen beschrijven vanuit hyperpersoonlijke verhalen en werelden. Dat kunnen de klasbakken van Werktoneel (Jesse Vandamme, Louise Bergez, Joeri Happel, Lucie Plasschaert en Lucas van der Vegt) als geen ander. Of het nu gaat over waanzin en angst (Solipsists), klimaat en kapitaal (Giants), liefde en huwelijk (Scènes), of succes en falen (Gruis / aan de twijfel). In Aan de start van de brug benaderen ze het ultieme menselijk fenomeen: het sluimerende besef van onze tijdelijkheid.

De voorstelling is een verkenning van hoe mensen met hun eigen sterfelijkheid omgaan en welke inventieve - soms absurde - manieren ze bedenken om de dood te ontwijken, en zelfs te overwinnen. De personages proberen hun existentiële doodsangst te slim af te zijn en duiken in een tunnel van cryonisme, Silicon Valley-ideologieën en langlevendheidsonderzoek. De uitkomst van hun perverse experimenten is hoogst onzeker. Als proefkonijnen staan ze aan de start van een brug die hoogstwaarschijnlijk nergens naar leidt.