Orfeus
Ondertussen deelt Orfeus overmatig openhartig de inzichten die hij al die tijd verzamelde.
Om de tijd te doden.
Met zijn eigen mythe als wapen.
De toehoorders als proefkonijnen.
De juiste snaar als lokmiddel.
Het onmogelijke als rode lap.
Groundhog Day Triplex.
Opgestuwd door een vijftienkoppige geluidsdraak, die zichzelf de Vlakke Aarde Sociëteit noemt (FES).
Zestien flapperende lippenparen op één podium.
Koen De Graeve (LAZARUS) en Peter Vermeersch (Flat Earth Society Orchestra) verkeren in bloedvorm. In Orfeus verkennen ze de uitersten van de menselijke vindingrijkheid, op een muzikaal bedje van oud-Griekse jazz, overgoten met een van beelden barstende woordenstroom die verwondert en verwart, prikkelt en ontroert.
Een twee uur durende hilarische wanhoopspoging.
Die zal mislukken.
Moge iedereen sterven van genot. (Epicurus)
Of van sublieme gehoorschade. (Aphex Twin)
Of van verveling. (God)
