200 cultuurwerkers weigeren ons land te vertegenwoordigen uit protest tegen onmenselijk beleid
Wij, Belgische cultuurwerkers, ambassadeurs van ons land en onze gemeenschappen over de hele wereld, weigeren nog langer België te vertegenwoordigen. Een België dat door haar stilzwijgen en haar starre houding bijdraagt tot de uitsluiting en de ontreddering van onze medemens.
Wij, Belgische cultuurwerkers, ambassadeurs van ons land en onze gemeenschappen over de hele wereld, weigeren nog langer België te vertegenwoordigen. Een België dat door haar stilzwijgen en haar starre houding bijdraagt tot de uitsluiting en de ontreddering van onze medemens.
In de Begijnhofkerk en in de kantines van de Vrije Universiteit van Brussel (VUB) en l’Université Libre de Bruxelles (ULB) heeft een groep mensen zeven weken geleden besloten om te stoppen met eten. Deze periode duurt nu al lang genoeg om hen fataal te worden.
Er zijn 430 mensen die op die manier hun leven in gevaar brengen.
Zij hopen dat er een eind komt aan de vele jaren van rechtsonzekerheid (sommigen wachten al meer dan 15 jaar) en dat zij eindelijk kunnen worden geregulariseerd. Die ondraaglijke situatie heeft hen aangezet tot een actie die dag na dag uitzichtlozer en dodelijker wordt.
Hoe kunnen wij op een podium over de wereld blijven praten, om zin te geven, te entertainen, sociale contacten en medemenselijkheid te creëren, terwijl in het hart van ons land mensen vechten met het laatste wapen dat hen rest: hun eigen leven ?
Hoe kunnen we nog zonder gêne zeggen dat we Belgische kunstenaars en techniekers zijn? Hoe kunnen we nog trots zijn op wat we zijn? Hoe ons niet te schamen over het onrechtstreekse en verborgen geweld dat ons land kan aanrichten, wanneer het gaat over het regulariseren van mensen die buiten de wet vallen?
We eisen met klem dat onze regering haar verantwoordelijkheid neemt in deze administratieve impasse, voordat het drama een tragedie wordt.
We eisen dat de beleidsmakers een duidelijk en coherent antwoord bieden aan deze mensen die hun leven op het spel zetten en het dreigen te verliezen.
Tot dan weigeren wij - als Belgische cultuurwerkers die voorstellingen en kunstwerken in het buitenland presenteren - ons land te vertegenwoordigen en verklaren wij dat deze stilzwijgende en onmenselijke politiek niet gebeurt in onze naam.