Aro ilè
Choreografe en danseres Awoulath Alougbin wil op het toneel een verbinding brengen tussen krump – een straatdansbeweging die opkwam begin jaren 2000 en die een uitweg was, en nog steeds is, voor de dagelijkse strijd van jongeren tegen de onderdrukker – en een dans die de ziel van rituele dansen terug naar haar origine brengt. Via de rituele dansen van de Vodun maakt Awoulath een omgekeerde beweging, terug in de tijd en over de continenten heen. Aan de hand van mythe en dans gaat ze op zoek naar de kosmische wortels van de mensheid. Die universele plek waar we allemaal kunnen thuiskomen.
K.R.U.M.P Kingdom Radically Uplifted Mighty Praise
Krump is een straatdans ontwikkeld en gepopulariseerd in South Central Los Angeles en Compton Californië in de vroege jaren 2000. De oorspronkelijke voorstanders waren Thomas “Tommy de Clown” Johnson (uitvinder van Clowning, de dans die de basis vormt van Krump) Ceasare “Tight Eyez” Willis, Jo’Artis “Big Mijo” Ratti en Marquisa “Miss Prissy” Gardner.
Krump is meer dan een performance of een dansstijl, het is een beweging van verzet tegen de onderdrukker.
Sarah Ohmer stelt dat Krump en Clowning functioneren als “performance movements”, d.w.z. performances die verbonden zijn aan een ideologie, een sociale beweging en spiritueel activisme die zich verzet tegen de staat. Krump en Clowning belichamen allebei choreografische zelfexpressie door middel van lichaamstaal tegen de achtergrond van de huidige culturele, sociaal-economische en politieke context.
Performance, ideologie en spiritualiteit gaan hand in hand in Afrikaanse dans. Krump en Clowning passen deze choreografische basis en muziek aan om de waarden van de Afrikaanse diaspora te promoten: zelfrespect, cultureel behoud, zelfredzaamheid, weerstand en spiritualiteit als onderdeel van de Afro-Amerikaanse ervaring. Krumpers en Clowners claimen dat hun performance-esthetiek een spirituele leemte opvult in de hiphopwereld die aan het eind van de jaren 90/ het begin van de jaren 2000 ‘moraal en waarden’ begon te missen (Dragon in Rize). Dragon legt uit dat Krump het “enige medium voor het vertellen van verhalen is dat volgens hen geschikt is”. Voor dansers als Dragon is Krump een vorm van verhalende performance, die een link legt met de ‘griot’ community storytellers van het Afrikaanse continent.
Zoals Tommy de Clown zijn studenten leerde: de kern van Clowning is improvisatie. Dit culturele begrip van geïmproviseerde choreografie en de relatie met Afrikaanse diasporische dans in tegenstelling tot westerse dansvormen is een andere belangrijke schakel tussen Krump- en Clowndansers. Het geloof van de Krump-dansers in een link met spirituele dans, gekoppeld aan een “being struck” ervaring (een spirituele ervaring waarbij de danser in trance raakt, de controle over zijn lichaam verliest en het bewustzijn verliest) die hen verbindt met de “continuïteit van lichaam/geest/ziel” wordt vaak
gezien in Afrikaanse performancekunst. (Gottschild, “Kruispunten, continuïteiten en tegenstrijdigheden”). Voor Awoulath is het deze connectie met spirituele dans die Krump het duidelijkst verbindt met de Afrikaanse continentale traditie. Als ze het heeft over de overeenkomsten tussen Krump en Afrikaanse tradities, put ze uit de spirituele dansen van de Vodun (wat ‘geest’ betekent).
“Dans als gebed en spiritueel activisme.”
In Benin, evenals in het zuiden en midden van Togo, Ghana en Nigeria, bestaan deze animistische tradities al meer dan 10.000 jaar en worden ze nog steeds beoefend. Tijdens de trans-Atlantische slavenhandel van de 16e tot 19e eeuw namen de Centraal- Afrikaanse inwoners hun tradities met zich mee. Osha Pinnock ziet fundamentele muzikale ervaringen, waaronder dans, als fases in de culturele ontwikkeling van een collectieve, maar diverse, Afrikaanse diaspora.
Krump als categorie binnen de hiphopbeweging, is een fascinerende recente uitdrukking van deze ideologie, maar nog steeds nauw verbonden in vorm en betekenis met de dansen waarnaar Awoulath verwijst. Vanaf het begin heeft Krump zich wereldwijd verspreid met grote Krump-scènes in België en Japan. Het zijn niet langer alleen Afro- Amerikaanse dansers die de geest van deze stijl in zich opnemen, maar dansers over de hele wereld gebruiken het als een middel om zichzelf uit te drukken.
Om Awoulath Aloughbins benadering van dit thema te begrijpen, moeten we wat nauwkeuriger kijken naar het systeem dat ten grondslag ligt aan de West- Afrikaanse animistische tradities. Geomantie, (de wet, Ifa of Afà. Ifa of Fa, Afà), is een systeem van waarzeggerij. Het is een complex schema dat te vinden is in Amerika, West-Afrika en de Canarische Eilanden en speelt een belangrijke rol in tradities zoals Santeria, Cancomble, Palo, Vodun en in sommige traditionele Afrikaanse religies. De vroegste oorsprong is te vinden in West-Afrika. Het wordt beschouwd als kennis die overeenkomt met het verleden, het heden en de toekomst. Awoulath Alougbin stelt een gesprek voorop tussen Krump en de voorouders, waarbij verleden, heden en toekomst met elkaar worden verbonden. Deze ontmoeting tussen het verleden - via de “Returners” - en het heden - via Krump - maakt een nieuwe richting voor de toekomst mogelijk, want door naar het verleden te kijken kunnen we de toekomst veranderen.
KRUMP & rituele dansen
“Krump en sommige rituele dansen uit Benin hebben verschillende dingen gemeenschappelijk. Wat mij inspireert om aan dit onderzoek te beginnen, is de wens om de basis en de geest van deze dansvorm te kennen en te begrijpen. Ik begin aan een proces van intrigerend en diepgaand onderzoek. Rituele percussie kan ons in een trance-achtige staat brengen. De kracht en elegantie van Krump neemt ons mee op een reis tussen verschillende fases van zijn. Door deze twee concepten kunnen we de poëzie van de ziel ontdekken, of de trance-achtige diepten van ons wezen.” – Awoulath Alougbin
In 2005 registreerde David LaChapelle Rize, een documentaire over de Krump beweging. Awoulath zag deze documentaire toen ze optrad met het Benin National Ballet datzelfde jaar, wat een diepe indruk op haar maakte. Wat ze zag, deed haar denken aan haar kindertijd en de rituele dansen van de Vodun ingewijden die rond de tempels dansten en dans gebruikten als een vorm van gebed. Het leek haar dat de essentie van deze dansen tijd en ruimte had overstegen om opnieuw op te duiken in een nieuwe vorm, terwijl ze nog steeds hetzelfde fundamentele verhaal uitdrukten. Deze ervaring bleef haar bij en terug in Benin besloot ze te gaan werken met een groep jonge krumpers uit Cotonou. Ze bracht hen naar een dorp in het midden van het land waar mensen dansen op het traditionele ritme van de “Revenants”, de voorouders. De ontmoeting tussen Krump en de ritmes van de “revenants” bleek een zeer krachtige formule te zijn.
Awalouth wil zich nu in haar onderzoek verdiepen. Ze wil graag de Krump-dansers en de ritmes van de ‘terugkeerders’ samenbrengen in een voorstelling die vertelling en scenografie combineert met dans, en deze ontmoeting gebruiken om een verhaal van veerkracht te vertellen.
De cast
