Risjaar Drei

Tom Dewispelaere en Stijn Van Opstal brachten – na AUGUSTUS ergens op de vlakte – weer een absolute topcast bij elkaar.

Richard III is een van Shakespeares vroege stukken, voor het eerst opgevoerd rond 1593. Shakespeare is nog jong – ongeveer 28 – maar hij schept meteen een van de meest memorabele monsters uit de literatuur. Richard III heeft sindsdien niets van zijn glans en aantrekking verloren. Wat hem mede zo aantrekkelijk maakt, is zijn bevrijde en ongegeneerd vrolijk tentoongespreide amoraliteit. Schaamteloze onmenselijke meningen klonken nooit zo lekker.

Maar het stuk is meer dan een karakterschets van een psychopaat in wording. Het is vooral een portret van een elite, een klein groepje machthebbers dat de politiek heeft gereduceerd tot een spel, een schaakspel in achterkamers en wandelgangen. Uit verband gespeeld door onderlinge strijd en ambitie vormt deze verrotte toplaag de ideale voedingsbodem voor de sluwste, de handigste, de meest eloquente, de meest meedogenloze onder hen, om uit te groeien tot een perverse dictator. Macht is het doel. Maar wat met die macht eens ze verworven is?